🦓 Leczenie Witaminą B17 W Niemczech

D w kontekście infekcji potwierdzili naukowcy z Ponad 80 proc. pacjentów z COVID-19 może mieć niedobór witaminy D - Nasz Swiat Spośród ponad 200 pacjentów z COVID-19 leczonych w Hiszpanii ponad 80 proc. miało niedobór witaminy D – przy czym niedobór ten w większym stopniu dotyczył mężczyzn. Terapia metaboliczna witaminą B17 • Książka ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz! • Oferta 13596607653 Dopiero wspomagająca suplementacja magnezem znacząco odwróciła oporność na leczenie witaminą D. Szacuje się, że 50, a w niektórych populacjach nawet 80% mieszkańców ma niedobory magnezu. U tych osób suplementacja witaminy D może prowadzić do poważnych zaburzeń, związanych z upośledzeniem naczyń wieńcowych, na co w roku 1990 Krzywice - leczenie witaminą D3. U dzieci z dyskretnymi objawami krzywicy, które wcześniej przyjmowały preparaty witaminy D lekarz zaleci podawanie 1000 j.m. wit. D3 na dobę przez 3-4 tygodnie. U dzieci z pełnoobjawową krzywicą, którym nie podawano witaminy D3 wcześniej, podaje się witaminę w dawce 4000 j.m. na dobę przez 4-6 tygodni Leczenie specjalistyczne i szpitalne wymaga skierowania. W nagłych przypadkach można zgłaszać się bezpośrednio do szpitala, okazując Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego. Opłaty za świadczenia zdrowotne. Przy pierwszej wizycie u lekarza rodzinnego w danym kwartale pobierana jest dopłata w wysokości 10 EUR. Najczęstszą przyczyną niedoboru witaminy B12 jest zaburzenie procesu wchłaniania powodowane następującymi czynnikami: Rozrostem bakterii w części jelita cienkiego. Zaburzeniami wchłaniania (zespoły złego wchłaniania takie jak celiakia lub niektóre choroby trzustki) Nieswoistym zapaleniem jelit dotykającym ostatni odcinek jelita Najwyższa jakość – wegański kosmetyk naturalny, wyprodukowany w Niemczech i testowany dermatologicznie na ludzkich próbkach. Nie stosujemy szkodliwych substancji ani hormonów. 100% bezpieczny i dlatego może być stosowany jako krem do twarzy dla mężczyzn i kobiet oraz jako krem pod oczy w wrażliwych okolicach oczu. Mimo prokuratorskich zarzutów. Wlewy z witaminy B17 i suplementacja to zdaniem Ryszarda K. najskuteczniejsza walka z nowotworami. Za swoją niebezpieczną dla zdrowia i życia pacjentów Plik Terapia metaboliczna witaminą B17.pdf na koncie użytkownika Maggia • folder Zdrowie • Data dodania: 11 sie 2020 Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Twoich potrzeb. r6kg. Działanie i właściwości witaminy B17 znali już Egipcjanie. Według ich zapisów używano jej przede wszystkim w walce z rakiem skóry. Podobne rozwiązanie zastosowano również w Chinach. Obecna nauka czerpie wiedzę z przeszłości, jednocześnie ją udoskonalając. W badaniach nad witaminą B17 rzeczywiście udowodniono jej niesamowity udział w walce z komórkami rakowymi. Pochodzenie i występowanie witaminy B17 Należy zauważyć, że występują trzy różne nazwy na jedną substancję. Określa się je, jako: Witamina B17, którą znajdziemy głównie w jądrach pestek moreli oraz w 1200 gatunkach różnych roślin. Największa ilość występuje w pestkach popularnych owoców: morelach, brzoskwiniach, nektarynach, śliwkach, jabłkach, gruszkach, wiśniach lub czereśniach. Amigdalina, którą jak sama nazwa wskazuje odnaleziono w gorzkich migdałach. W niektórych źródłach określa się ją, jako witaminę B17. Natomiast ogólnie nie uznaje się jej za witaminę. Letril (witamina B17) jest dwuglikozydem z rodnikiem cyjankowym, posiadającym wysoką biodostępność. Potrafi przenikać przez błonę komórkową i łatwo osiąga wysokie stężenie wewnątrzkomórkowe. Witamina B17 jak już wcześniej wspomniano występuje w około 1200 gatunkach roślin. Jednakże największe jej pokłady znajdziemy w: Nasionach i pestkach: moreli, brzoskwiń, nektarynek, jabłek, wiśni, śliwek, gruszek; Orzechach: gorzkich migdałach, orzechach nerkowca, orzeszkach makadamii; Jagodach: jeżynach, aronii, żurawinie, czarnym bzu, malinach i truskawkach; Ziarnach zbóż: jęczmieniu, owsie, pszenicy, gryce, brązowym ryżu, witaminę zawiera również proso i żyto; Nasionach: lnie, sezamie, bobie, soczewicy, fasoli, fasoli mung, limie; Kiełkach bambusa, zielu fuksji, dzikiej hortensji, igłach cisu, szałwii. Leczenie komórek nowotworowych stało się prostsze dzięki zastosowaniu witaminy B17. Najlepsze jest to, że może być ona podawana zarówno przez lekarzy, jak również sami możemy stosować ja w naszej diecie. Stanowi to idealne połączenie medycyny naturalnej oraz tradycyjnego leczenia. Pacjenci oprócz standardowej chemioterapii przyjmują witaminę B17 wraz z pożywieniem. Jak powszechnie wiadomo owoce, w których ja znajdziemy posiadają wiele innych ważnych witamin dla organizmu. Pomagają one we wzmacnianiu odporności, zwłaszcza, gdy organizm jest bardzo wyczerpany. Działanie witaminy B17 Witamina B17 w postaci amigdaliny, zawiera rodnik cyjankowy o wysokiej biodostępności. Dzięki temu ma zdolność szybkiego przenikania przez błonę komórkową i bez problemu osiąga wysokie stężenia wewnątrzkomórkowe. Trzeba wiedzieć, że zdrowe komórki organizmu zawierają enzym zwany rodanazą, który hamuje uwolnienie rodnika cyjanowego. Z kolei komórki nowotworowe nie zawierają rodanazy. Dlatego amigdalina jest rozkładana za pośrednictwem enzymu – betaglukozydazy na cyjanowodór (tzw. kwas pruski) oraz aldehyd benzoesowy. Są to substancje trujące, które niszczą komórkę rakową. Jeśli cząsteczka aldehydu beznzoesowego dostanie się do zdrowych komórek, zostanie rozłożona do nieszkodliwego kwasu benzoesowego. Również i tutaj natura jest przychylna dla człowieka, gdyż kwas benzoesowy zmniejsza reumatyzm, ma działanie odkażające i przeciwbólowe. Co najważniejsze pomaga uśmierzać ból towarzyszący rakowi. Osoby, które mają wątpliwości co do stosowania amigdaliny powinny wiedzieć, że wprowadzona do organizmu ulega rozkładowi. Amigdalina w tabletkach Zastosowanie witaminy B17 Jeżeli chodzi o zastosowanie witaminy B17 to przede wszystkim występuje ona w farmakologii, jako jedno z lekarstw na raka. Zgodnie z wieloletnimi badaniami trwającymi około pięćdziesięciu ostatnich lat witamina B17 jest substancją przeciwdziałającą rozwojowi chorób nowotworowych. Przede wszystkim amigdalina hamuje procesy tworzenia się komórek nowotworowych, poprzez niszczenie ich. Oczywiście witamina B17 nie może być stosowana samodzielnie w chemioterapii leczeniu nowotworów. Natomiast może ona stanowić uzupełnienie leczenia przeciwnowotworowego. Warto wiedzieć, że amigdalina nie jest dostępna w Polsce w postaci tabletek lub kapsułek. Dodatkowo stosowanie witaminy B17, jako naturalnej chemioterapii nie jest tak popularne jak w innych częściach świata. Jednakże najlepszym sposobem na jej dostarczanie jest dieta. Powinna ona zawierać wcześniej wspomniane owoce: morele, brzoskwinie, nektarynki, śliwki, wiśnie lub czereśnie, których nie brakuje w naszych sadach. Zawierają one amigdalinę nie tylko w pestkach, ale również w swoim miąższu, gdyż w trakcie dojrzewania owocu przenika ona z pestek do miąższu. Największa dawka witaminy znajduje się w jądrze pestki. Wielu z nas podczas wekowania dryluje owoce. Pamiętajmy, że najlepiej jest zostawić w nich pestki. Dzięki temu będą one bogatsze w witaminę B17. Obecnie wśród onkologów znajdziemy zwolenników i przeciwników leczenia nowotworów za pomocą witaminy B17. Docelowo terapia metaboliczna z jej udziałem ma doprowadzić organizm do stanu, w którym będzie mógł on zwalczać choroby i wracać do zdrowia. Terapia metaboliczna jest nietoksyczną metodą leczenia raka polegającą na podawaniu organizmowi witaminy B17, proteolitycznych enzymów trzustki, immunostymulantów, a także witamin i suplementów mineralnych. Właściwości witaminy B17 Witamina Bl7 w przypadku niektórych odmian raka ma ograniczone działanie. Wykazuje się skutecznością w walce z najczęstszymi odmianami nowotworów, np. raka płuc, piersi, prostaty, okrężnicy i chłoniakami. Z kolei letril jest pierwszym środkiem walki w kategorii alternatywnego leczenia raka, gdyż skutecznie zwalcza nowotwory złośliwe u ludzi. Dodatkowo ma działanie profilaktyczne, czyli zapobiega powstawaniu raka i jego remisjom. Dlatego, że nie jest toksyczny, można go używać w profilaktyce bez ograniczeń. Natomiast w przypadku operacji, chemio i radioterapii stosuje się je przez czas ograniczony, a po zabiegach pacjenta nadal nic nie chroni przed nowotworem. Powinniśmy wiedzieć, że w Polsce witamina B17 nie jest zakazana, lecz wiedza o niej wśród lekarzy i farmaceutów jest niewielka. Procedury lecznicze nie przewidują jej stosowania, a jeśli lekarz przepisze letril robi to na własną odpowiedzialność. Zawsze można zastosować ją w formie naturalnej, czyli żywności. Ponadto z innymi rodzajami żywności: np. witaminą C jest lepsza od tabletek. Celem terapii metabolicznej przy pomocy witaminy B17 jest przywrócenie choremu organizmowi szczytowej kondycji. Często większość pacjentów podejmuje leczenie terapiami alternatywnymi, gdy ich organizm jest już poważnie wyniszczony chemioterapią, naświetlaniem, zabiegami chirurgicznymi oraz samym nowotworem. Z tego względu do terapii metabolicznej należy włączyć substancje odżywcze, które pomagają w przywracaniu chorego organizmu do zdrowego stanu. Szpik kostny, chrząstki wołowe i kolagen pomagają w odbudowie tkanki kostnej w przypadku raka kości. Dodatkowo trzeba włączyć do diety; koenzym Q10, siarczan hydrazyny, ekstrakt z pestek grejpfruta, minerały koloidalne, witaminę E, multiwitaminy i minerały, imbir, betakaroten, oset mleczny, melatoninę, owoce noni lub surową grasicę. Łączenie kilku terapii odnosi lepszy skutek niż stosowanie wyłącznie jednej. Pacjenci leczeni letrilem doznają poprawy samopoczucia, apetytu, przybierają na wadze, odzyskują naturalny koloryt skóry, redukcji oraz eliminacji bólów i nieprzyjemnego zapachu towarzyszącego chorobie nowotworowej. Podczas leczenia witaminą B17 potrzeba więcej czasu, aby wniknęła do chorych tkanek. Dlatego najszybciej reaguje rak skóry, gdyż po tygodniu stosowania można zauważyć widoczną poprawę, a w wielu przypadkach całkowitą regresję w czasie krótszym niż trzy tygodnie. W przypadku niektórych odmian raka regresja może trwać nawet kilka miesięcy. Wlewy z witaminy B17 i suplementacja to zdaniem Ryszarda K. najskuteczniejsza walka z nowotworami. Za swoją niebezpieczną dla zdrowia i życia pacjentów działalność, dostał prokuratorskie zarzuty i zakaz prowadzenia swojej praktyki. Czy zastosował się do zakazu prokuratury?Ryszard K. to inżynier mechanik, który twierdzi, że potrafi skutecznie leczyć nowotwory. Wśród jego pacjentów były także dzieci. W zeszłym roku prokuratura postawiła mu zarzuty narażenia 118 osób na niebezpieczeństwo utraty zdrowia lub życia oraz oszustwa. Zakazała mu także dalszego prowadzenia K. prowadził kilka ośrodków, gdzie podawał ciężko chorym i zrozpaczonym ludziom amigdalinę, która jego zdaniem jest cudownym środkiem na raka. - Amigdalina nie ma żadnych właściwości terapeutycznych. Jest spuścizną po teorii spiskowej z lat 20. XX wieku, kiedy to chemicy uznali, że używając trucizny, można zatruwać także komórki nowotworowe. Żadne badanie nie potwierdziło aktywności tej cząsteczki przeciwko nowotworowi. Jest to świadome wykorzystywanie pseudo wiedzy do zarabiania pieniędzy – mówi Prof. dr hab. n. med. Cezary Szczylik, fakt braku właściwości leczniczych, należy dodać, że amigdalina to toksyczna substancja pozyskiwana z pestek Znamy pacjentów, którzy otrzymywali nawet trzy ampułki amigdaliny dziennie. To dawka, która stwarza realne zagrożenie dla pacjentów – mówi dr n. med. mgr chemii Marcin Zawadzki, Kierownik Pracowni Toksykologii Sądowej UM we lekarz namawiał chorych na nowotwór do odstąpienia od chemioterapii, tym samym zmniejszając ich szansę na październiku dostaliśmy informację, że pomimo prokuratorskiego zakazu, Ryszard K. nadal stosuje swoje autorskie terapie. Do jednego ze szpitali w Małopolsce trafił – w ciężkim stanie – pacjent, u którego K. stosował fałszywą kurację amigdaliną. Nasza reporterka postanowiła skontaktować się z Ryszardem K. celem zakupu Jeśli chodzi o ośrodek, to sprawa jest póki co nieaktualna, bo jest nieczynny. Przyjechała pani redaktor z Uwagi! nagrała trzy odcinki, doszło to do prokuratury. W związku z tym, jeśli mielibyśmy coś działać potrzebna jest wola tej chorej pani. Musielibyście znaleźć pielęgniarkę, która te wlewy poda dożylnie – mówił w rozmowie telefonicznej. - Podawania chemioterapii to jest zabijanie ludzi. W tej kroplówce będzie witamina B17, która ma za zadania zatruwanie komórek rakowych. Ta pielęgniarka musi być zaufaną osobą. Jak ją znajdziecie, to dzwońcie do mnie i zaczynamy – sprawdzić, czy Ryszard K. poprzestanie tylko na telefonicznych poradach, wynajęliśmy mieszkanie, w którym pielęgniarka miała podłączyć chorą na raka pacjentkę pod kroplówkę z 7900 złotych kosztuje pakiet startowy. Potem to zł miesięcznie na zakup suplementów. Mam zakaz prowadzenia tej działalności, więc rozliczenie może być tylko gotówką – mówił Ryszard Szczeklik nie ma wątpliwości, że dalsze praktyki Ryszarda K. mogą być dla pacjentów Wypuszczono mordercę na wolność. Uważam, że ten pan powinien siedzieć. On nie ma żadnych uprawnień do leczenia. Albo kategorycznie zaprzestanie działalności narażania pacjentów, zwłaszcza tych z zaawansowaną chorobą nowotworową, albo będzie dalej im oferował truciznę, czyli amigdalinę. Ta działalność to duże zagrożenie dla chorych na nowotwory - mówi prof. dr hab. n. med. Cezary nic nie wiedział o dalszej działalności Ryszarda K. - Aktualnie policja nie ma informacji, że ten pan kontynuuje swoją działalność. Po tym, co zobaczyłem, mogę potwierdzić, że ten konkretny przypadek będzie analizowany przez prokuratora – mówi Leszek Karp z Prokuratury Okręgowej w Nowym zapowiedziała dalsze kroki, mające na celu ukrócenie praktyk Ryszarda K. - Czynności procesowe zostaną podjęte. Niektórzy nie mają instynktu samozachowawczego i czują się bezkarni. Wcześniej czy później, to się musi dla niego źle skończyć – kończy prokurator Karp. Witamina B17 – ciekawa koncepcja E. T. Krebs’a mijająca się z rzeczywistością i faktami naukowymiWspominałem już o witaminie B17 i B15 na tej i innych stronach, dzisiaj dorzucę jeszcze garść informacji o komercyjnym preparacie Laetrile i nitrylozydach. Laetrile, znany potem pod nazwą witaminy B17 – to preparat opracowany przez Ernst’a Krebs’a seniora, a modyfikowany i promowany przez Ernst’a Krebs’a juniora. Ernst T. Krebs Jr. (1912-1996) pochodził z USA, ukończył University of Illinois (1942 r.), gdzie uzyskał stopień bakałarza sztuk; nie był z wykształcenia ani chemikiem, ani też biochemikiem i nie był synem niemieckiego biochemika Hansa Adolfa Krebsa (1900-1981). Niestety niektórzy autorzy tak zapalają się do opisywania nadzwyczajnych właściwości witaminy B17, że przypisują jej odkrycie Hans’owi Krebs’owi lub czynią Ernst’a Krebs’a synem Hansa. Wprawdzie wcześnie rozpoczął naukę w Hahnemann Medical College w Filadelfii, ale tej akademii nie ukończył (na drugim roku został wydalony). Nie miał prawdziwego stopnia doktora, uznanego przez władze amerykańskie. Wprawdzie przyznano mu “doktora nauk” w American Christian College w 1973 r., za godzinny wykład o preparacie Laetrile, ale niestety szkoła ta nie miała akredytacji ministerstwa edukacji, a stopnie nadawane w tym College nie były uznawane. Ernst T. Krebs Jr. Ernst T. Krebs, Junior, 1912-1996, amerykański bakałarz sztuk, pracował nad promocją i właściwościami witaminy B15 i B17. Hans Adolf Krebs Hans Adolf Krebs (1900-1981), biochemik niemiecki nie miał nic wspólnego z kwestią związaną z witaminą B15 i B17. Opisał cykl kwasów trójkarboksylowych (cykl Krebsa) i cykl mocznikowy (ornitynowy). W 1953 r otrzymał Nagrodę Nobla. Ernst Krebs był synem farmaceuty Ernst’a Krebs’a (seniora, 1876-1970). Ernst Krebs Senior zyskał rozgłos po stosowaniu preparatu z pietruszki w leczeniu grypy oraz wprowadzeniu do sprzedaży syropu Leptinol. Syrop Leptinol został zarekwirowany przez FDA, bowiem wnioski rejestracyjne i dokumentacja z nim związana okazały się oszustwem. Leptinol był sprzedawany jako lek na koklusz, gruźlicę, zapalenie płuc i astmę. W latach 40. E. Krebs senior zaczął promować nowy lek leczący raka, o nazwie Mutagen, który był mieszaniną enzymów trzustkowych, głównie chymotrypsyny. Zarówno ojciec jak i syn opracowali preparat komercyjny o nazwie Laetrile, który Ernst Krebs junior opatentował w Amerykańskim Urzędzie Patentowym, jako preparat do leczenia zaburzeń trawiennych. Wraz z ojcem podawał środek najpierw zwierzętom, potem Ernst T. Krebs zaczął w latach 40 i 50 podawać Laetrile ludziom chorym na raka, co przyniosło mu sławę. Prowadził też badania nad witaminą B15, czyli kwasem pangamowym. Krebs przyjął teorię szkockiego embriologa John’a Beard’a (1857-1924) “Unitarystyczna Trofoblastyczna Teoria Raka”, wg której rak powstaje z komórek trofoblastu, które nie zostały zniszczone przez enzymy trzustki w odpowiednim czasie. Trofoblast występuje w blastocyście i pępowinie i uczestniczy w odżywianiu rozwijającego się zarodka. Stąd wzięła się koncepcja leczenia nowotworów za pomocą preparatów z trzustki, a potem wyodrębnioną trypsyną. John Beard (1857-1924), embriolog z Uniwersytetu w Edynburgu, autor Unitarian Trophoblastic Theory Cancer z 1902 r. (źródło obrazka: Krebs dorobił do tej teorii kolejną, że Laetrile zabija te “błąkające się” komórki trofoblastu, a nawet założył w 1945 r. Fundację Pamięci J. Beard’a, aby wdrożyć i opracować teorię trofoblastycznego pochodzenia raka. W latach 50. głosił hipotezę, że rak jest spowodowany niedoborem witaminy B17. Uważał, że Laetrile jest rozkładany w komórkach rakowych do aktywnego cyjanku, który zabija te komórki. Dzieje się to pod wpływem enzymu beta-glikozydazy, którego ma być więcej w tkance nowotworowej. Niestety współczesne badania biochemiczne nie potwierdziły tej teorii, a nawet dowiodły, że poziom glikozydazy w komórkach rakowych jest śladowy. Czym różni się Laetrile od amigdaliny? Laetrile jest półsyntetyczną pochodną amigdaliny. Pod względem chemicznym to mandelonitrile-beta-glucuronide (glukuronid nitrylu kwasu migdałowego), tak przynajmniej wynika z patentu. Jest to związek spokrewniony z nitrylozydami (glikozydami cyjanogennymi) występującymi w roślinach. Laetrile nie jest nowatorską koncepcją leku. Spokrewniona z Laetrile’m amigdalina została odkryta w 1830 r. przez francuskiego chemika Pierre Jean Robiquet (1780-1840). Syntezę amigdaliny przeprowadził R. Kuhn i niezależnie W. Haworth w 1924 r. Jak podaje wybitny toksykolog D. G. Barceloux (2008 r.), analizy Laetrile wykazały, że preparat ten nie spełnia wymogów określonych w dokumentacji patentowej i zawiera najczęściej d-amigdalinę. Laetrile z założenia nie miał być amigdaliną naturalną, ani też prunazyną, oryginalny preparat różni się od nich budową. Amigdalina naturalna jest beta-gencjobiozydem nitrylu kwasu D(-)-migdałowego = D(-)mendelonitrile-gentiobioside. Prunazyna (prunasin) to D(-)-mandelonitrile-D-glucoside (glukozyd nitrylu kwasu D(-)-migdałowego). Prulaurazyna to DL-mandelonitrile-D-glucoside (glukozyd nitrylu kwasu DL-migdałowego). Amigdalina jako lek (wraz z dawkami) została opisana przez dra Fr. Oesterlena w “Handbuch der Heilmittellehre” w 1861 r., sporo miejsca poświęcono jej w “Hagers Handbuch der Pharmazeutischen Praxis” w 1938 r. Wokół witaminy B17 panuje bardzo dużo nieporozumień i niejasności. Krebs miał sporo nieprzyjemności wskutek zalecania tego związku w leczeniu raka. Jednocześnie dzięki rozgłosowi i sprzedaży preparatu Laetrile zarobił sporo pieniędzy. Jako oryginalny preparat Laetrile nie może być produkowany, bowiem jego sprzedaż jako leku jest zabroniona. FDA, National Cancer Institute US oraz szwajcarska Pharmavista odradzają stosowanie witaminy B17 w zakresie leczenia nowotworów. Gdy US Food and Drugs Administration zabroniło sprzedaży Laetrile wówczas produkcję przeniesiono do Meksyku. Zaczęto wówczas promować ten preparat pod nazwą witaminy B17, jako naturalne źródło substancji leczącej i zapobiegającej rakowi. Na rynku dostępne są liczne mniej lub bardziej udane substytuty Laetrile. Aby nie narazić się inspektorom z różnych instytucji państwowych producenci tego typu środków wykorzystują wyciągi z pestek, tak aby zawsze można było powiedzieć, że jest to swoistego rodzaju suplement. Trudno przecież zabronić zjadania nasion lub sprzedawania przetworzonych nasion powszechnie spożywanych owoców, np. moreli, brzoskwini, albo jabłek. Powstały liczne publikacje szerzące informacje o witaminie B15, głoszące, że sam autor leku stał się ofiarą nagonki ze strony koncernów farmaceutycznych i instytucji rządowych. Stworzono swoistego rodzaju teorię spiskową dziejów wymierzoną przeciwko “biednemu i uczciwemu” E. T. Krebsowi. Szczerze mówiąc sam w latach 80 i 90 w to uwierzyłem, ale gdy dotarłem do informacji o całej tej historii i dokumentacji naukowej o Laetrile zmieniłem swój pogląd na ten temat, a postać E. Krebs’a przestała być dla mnie autorytetem oraz ofiarą. Dla mnie jest to zwyczajny kombinator, który wykorzystywał tragiczną sytuację ludzi chorych na raka. W gruncie rzeczy nie poszukiwał prawdy o swoim wynalazku i nie przyznał się do pomyłki. Najbardziej niebezpieczne dla zdrowia i życia mogą okazać się syntetyczne glikozydy cyjanogenne z niewiadomego pochodzenia, których synteza nie powiodła się i w rezultacie będą one źródłem niekontrolowanej dawki i formy cyjanowodoru lub cyjanku. Chybione mogą okazać się także różnego rodzaju kombinacje preparatów, np. Schweizerisches Toxikologisches Informationszentrum opublikowało artykuł z 2005 r. (Ann. Pharmacother. 2005 Sep; 39(9):1566-9) autorstwa Bromley J, Hughes BG, Leong DC, Buckley NA.; Life-Threatening Interaction Between Complementary Medicines: Cyanide Toxicity Following Ingestion of Amygdalin and Vitamin C, w którym przedstawiono antagonistyczną interakcję (amigdalina – laetrile z witaminą C) jaka zaszła na skutek zażywania witaminy C w dużych dawkach (4,8 g/dzień) z równoczesnym przyjmowaniem amigdaliny (w dawce 3 g), u pacjenta z rakiem, lat 68. Doprowadziło to do zaburzeń procesu detoksykacji cyjanków i wystąpienia kwasicy mleczanowej, drgawek i zatrzymania oddychania. Losy w ustroju. Jeżeli przyjmiemy, że preparat z witaminą B17 zawiera rzeczywiście nienaruszony glikozyd to wchłanialność tej substancji wynosi 3% spożytej dawki. Jeżeli zażyjemy 100 mg amigdaliny to do krwi przedostanie się jej jedynie 3 mg. Słuszna więc była pierwsza koncepcja Krebs’a, aby Laetrile podawać dożylnie. Niewątpliwie można było wówczas kontrolować zawartość składnika czynnego w ustroju. Ponadto możliwe było dłuższe zachowanie formy chemicznej nitrylozydu (glikozydu) we krwi. Glikozydy cyjanogenne są związkami niestabilnymi, szczególnie gdy dostaną się pod wpływ kwasów i enzymów. Tkanki roślinne bogate w nitrylozydy, gdy zostaną uszkodzone – szybko uwalniają enzymy rozkładające glikozydy do cyjanowodoru i cukru. Wyodrębnione glikozydy cyjanogenne w rozcieńczonych kwasach, np. solnym, albo poddane działaniu emulsyny (mieszanina enzymów roślinnych, w których dominuje glikozydaza beta), rozpadają się na aldehyd benzoesowy, kwas cyjanowodorowy i cukier. Enzym zawarty w drożdżach rozkłada amigdalinę na 1 cz. glukozy i nitryl kwasu l-migdałowego. W wyniku ogrzewania ze stężonym kwasem solnym amigdalina daje kwas d(-)-migdałowy. W żołądku zachodzi hydroliza typowa dla rozcieńczonego kwasu solnego, zatem już w przewodzie pokarmowym jest uwolniony cyjanowodór. Nijak się ma więc teoria Krebsa, że komórki rakowe rozkładają glikozyd cyjanogenny co cyjanowodoru, który je zabija. Glikozydy cyjanogenne nie dotrą do tkanki rakowej po podaniu doustnym, więc reakcja taka nie ma w ogóle miejsca. Warto dodać, że emulsyna nie wszystką amigdalinę rozkłada do cyjanowodoru, aldehydu i dwóch cząsteczek cukru. Część amigdaliny zostanie pozbawiona jednej cząsteczki cukru (glukozy), przez co przekształci się w inny glikozyd cyjanogenny – prunazynę. Ta oczywiście w miarę przebiegu reakcji będzie dalej podlegać oczywistemu rozpadowi. Ślimaki posiadają enzym, który hydrolizuje amigdalinę, uwalniając disacharyd gencjobiozę. Uwolniony cyjanowodór w przewodzie pokarmowym, w przeciwieństwie do glikozydu cyjanogennego, szybko ulega wchłonięciu do krwi i limfy. Wolne jony cyjanowe są metabolizowane do rodanków z udziałem enzymu siarkotransferazy tiosiarczanowej. Rodanki są 200 razy mniej toksyczne od cyjanków. Metabolizm cyjanów odbywa się głównie w wątrobie. Do przemiany potrzebna jest dostateczna ilość aminokwasów siarkowych, metioniny, cysteiny, cystyny. Przy niedoborze tych aminokwasów dochodzi szybko do zatrucia cyjankami. Część grup cyjanowych jest utleniana do CO2 i kwasu mrówkowego. Cyjanki łączą się również z cystyną, dając kwas 2-iminotiazolidyno-4-karboksylowy, który, podobnie jak rodanki może być wydalony z moczem. Cyjanki muszą być wydalone z ustroju, bowiem hamują układ enzymatyczny oksydazy cytochromowej, uniemożliwiając wykorzystanie tlenu przez komórkę. Cyjanki powodują więc uduszenie organizmu wewnątrzkomórkowo. Oksydaza cytochromowa jest obecna we wszystkich komórkach organizmu, także i tych patologicznych (nowotworowych). Nie można więc powiedzieć, że amigdalina dając cyjany spowoduje uśmiercenie tylko komórek rakowych. Nie jest to lek inteligentny, który trafi tylko do nowotworu i tam zahamuje oddychanie. Zahamuje oksydazę wszędzie. Teoretycznie istnieje możliwość skumulowania amigdaliny lub Laetrile (jako glikozydów) w tkance rakowej (np. przez wstrzyknięcie ich bezpośrednio do tkanki w odpowiednim roztworze; droga doustna odpada kategorycznie), następnie wprowadzenie tam glikozydazy, która spowoduje rozpad nitrylozydu do cyjanowodoru i cukru. Teoretycznie miejscowo zaszła by wówczas inhibicja oksydazy. Należy jednak pamiętać, że trudno tę reakcję przeprowadzić in vivo, bowiem tkanka nowotworowa jest najczęściej bardzo silnie unaczyniona i cyjany z pewnością by wydostały się dalej. Uważam więc, że koncepcja leczenia nowotworów za pomocą glikozydów cyjanogennych jest nierealna w żywym organizmie. Zupełnie pozbawiona sensu przy podawaniu doustnym preparatu, który podlega normalnemu trawieniu i detoksykacji, typowemu dla związków cyjanogennych.

leczenie witaminą b17 w niemczech